Lirik yaşantımda eğimli tabela
Atma hayatını kumara
pişman olup ta ağlama karşımda
güneşin doğuşu gibi eşsiz olmalı günüm
gündüzüm bir gecem
anlamlı olduğunu bilirim tek bir hecem in
insanlar ölüyor hala kimin umurunda
ölüm uykusuna yatanlar belli değil oralarda
annesini tutmak isteyen yaralı minik eller
anneler dayanamaz ölmek için sıra bekler
katliama şahit olan ölenle öldürenler
geri kalan cansız bedenler
ve yapmaya iten nedenler
bir çok insan vefat eder çıkarlar uğruna
balta vuruldu ufacık bedenlerin umutlarına
bir düşünün umulanlarla kalan maaruzata
saldırır caniler her zaman görülen savunmasız zata
canları acıtır demir parçaları büyük bir hata
yaşamları keyifleri ve çıkarlarına adayanlar izlerken
sanırım şevklenir
sanki ölen çocuklar çok siklenir
tek kişilik sivile üç beş asker bir diklenir
yaralının acıyan kalbine psikoloji de eklenir
korku gözlerde gizlenir
gözler ile çaresizlikleri izlenir
öldürmeyen askere vur emri
emre itaat etmek zor gelir kimisine
ölmek var her savaşta pisi pisine
kimseler ölmek istemez
ömrü vakti gelmeyince
zordur ölü bedenleri görmek
gözler kapanır gizlice
düşman yaklaşır dibine sessiz ve sinsice
haydi asılalım beraber benim ipimde
bende korkmaya başladım kendi toprağımda
sanırım bizleri de bekliyor ölüm yol ağzında
o kadar canım yanar her sızımda
azmedemedim tek şey alın yazımda
memnun kalamam ki mezar kazımda
benim anlattıklarım avuçlarımda birikmiş göz yaşlarım
gizli hislerim vicdanı sizlerden de beklerim
bitmez katliam aç gözlüler oldukça
gitmeye zorlanacaktır insanlar
ölüme kapı aralanınca
ölmek için silah edinir insan namusu karalanınca
nefesler değeri bindi yüzsüzler olunca
güller yok oldu güneşten solunca
insanlar yaşamı bıktı haksızlığa uğrayınca
hınca hınç mitinglerde insanlar
paralı kölelikten yorulunca
Atma hayatını kumara
pişman olup ta ağlama karşımda
güneşin doğuşu gibi eşsiz olmalı günüm
gündüzüm bir gecem
anlamlı olduğunu bilirim tek bir hecem in
insanlar ölüyor hala kimin umurunda
ölüm uykusuna yatanlar belli değil oralarda
annesini tutmak isteyen yaralı minik eller
anneler dayanamaz ölmek için sıra bekler
katliama şahit olan ölenle öldürenler
geri kalan cansız bedenler
ve yapmaya iten nedenler
bir çok insan vefat eder çıkarlar uğruna
balta vuruldu ufacık bedenlerin umutlarına
bir düşünün umulanlarla kalan maaruzata
saldırır caniler her zaman görülen savunmasız zata
canları acıtır demir parçaları büyük bir hata
yaşamları keyifleri ve çıkarlarına adayanlar izlerken
sanırım şevklenir
sanki ölen çocuklar çok siklenir
tek kişilik sivile üç beş asker bir diklenir
yaralının acıyan kalbine psikoloji de eklenir
korku gözlerde gizlenir
gözler ile çaresizlikleri izlenir
öldürmeyen askere vur emri
emre itaat etmek zor gelir kimisine
ölmek var her savaşta pisi pisine
kimseler ölmek istemez
ömrü vakti gelmeyince
zordur ölü bedenleri görmek
gözler kapanır gizlice
düşman yaklaşır dibine sessiz ve sinsice
haydi asılalım beraber benim ipimde
bende korkmaya başladım kendi toprağımda
sanırım bizleri de bekliyor ölüm yol ağzında
o kadar canım yanar her sızımda
azmedemedim tek şey alın yazımda
memnun kalamam ki mezar kazımda
benim anlattıklarım avuçlarımda birikmiş göz yaşlarım
gizli hislerim vicdanı sizlerden de beklerim
bitmez katliam aç gözlüler oldukça
gitmeye zorlanacaktır insanlar
ölüme kapı aralanınca
ölmek için silah edinir insan namusu karalanınca
nefesler değeri bindi yüzsüzler olunca
güller yok oldu güneşten solunca
insanlar yaşamı bıktı haksızlığa uğrayınca
hınca hınç mitinglerde insanlar
paralı kölelikten yorulunca
